Шарап үҙен эсеүселәргә дүрт сифат бирә: тәүҙә кеше павлин кеүек ғорур итеп күкрәген кирә, хәрәкәттәре бөйөк, мөһабәт. Һуңынан ул маймылға оҡшап, шаяра, көлә башлай. Шунан арыҫландай ғорур, үҙ-үҙенә ышанған булып китә.
Ләкин иң һуңында ул сусҡаға әйләнеп, бысраҡта туҙырап ята.
(Абу-ль-Фарадж).
|